شناسایی عوامل درون فردی تاثیرگذار بر سکوت سازمانی در ستاد دانشگاه علوم پزشکی ایران

رقابت و حفظ حیات سازمانی در دنیای متغیر و چالش­برانگیز امروز مستلزم بهره­گیری از سرمایه انسانی گران­بهایی است که خلاق، مسئولیت­پذیر، با اعتماد به نفس، معتقد به تسهیم اطلاعات و دانش سازمانی بوده و منافع خود را در راستای منافع سازمان دانسته و برای رسیدن به اهداف سازمان به تسهیم اطلاعات و دانش موجود در سراسر هرم سازمانی پرداخته تا با اظهار نظرات نوآورانه و راه­حل­های خلاقانه خویش سدی محکم در مقابل پدیده­های مخربی هم­چون فرسودگی شغلی و سکوت سازمانی ایجاد نمایند. این پژوهش که از نوع پیمایشی، کاربردی و با هدف شناسایی عوامل درون فردی مؤثر در ایجاد سکوت سازمانی، دارای 5 فرضیه بوده است. داده­های به­دست آمده از 234 نفر نمونه که از بین کلیه کارکنان ستاد دانشگاه علوم پزشکی ایران انتخاب شده­اند، توسط تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده و از نرم­افزار اسمارت پی ال اس نسخه 2  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج و یافته­های پژوهش نشان داده است که متغیرهای بی­اعتمادی و بدبینی به مدیر، همنوایی با جمع و طفره رفتن اجتماعی بر سکوت سازمانی تأثیر معنادار داشته و متغیرهای حفظ موقعیت کنونی و گروه­اندیشی هیچ­گونه تأثیری بر سکوت سازمانی ندارند.